“Hak bir gönül vermiş bana

Ha demeden hayran olur”

                              Yunus Emre

Yaşadığımız şu günler içimizdeki yaşam sevincini yitirmiş gibiyiz.

Aklım Yunus’un yukarıdaki dizelerine takılı kaldı.

Yunusu aklıma mihman edip, ben sordum, O cevapladı.

Dedim: Ha demeden hayran olunur mu?

Dedi: Bilmez misin? aradığın her şey sende.

Bak bakalım, iyi bak ve düşün.

Gezi protestoları sırasında polisin attığı göz kapsülü ile yaralanarak

aylarca komada kalan Berkin Elvan’ın öldürüldüğü günler yaklaşıyor.

O bir çocuk. O’nun gözlerindeki sevgiye, saflığa ve ışığa…

Çöpten ekmek bekleyen çocuğun çaresizliğine…

Ve O çocuklarla bütünleşen çocuk Hak’larına.

Sonra çocukların gözlerinin önünde kesilen, vurulan, öldürülen,

Sakat kalan kadınlarımıza, kadın Hak’larına.

Mademki sana göz verildi gör diye,

Gör bir, kör bir aklın

Şartlandırılmış hasta bir beynin yok ettiği kadınları gör.

Hak’kı kadın haklarında gör.

Sana kulak verildi duy diye.

Meydanlarda hak arayan emekçileri

“Birleşe birleşe kazanacağız” diyen memurları,

“Susma, sustukça sıra sana gelecek”diyen meydanların hak arayan sesini,

Can Atalay’ı, Osman Kavala’yı, Selahattin’i

Ve içeride yatan gazetecileri, halkın avukatlarını,

Onların Hak’ını, Hak’larını düşün.

Bir çiçeğin rengine aşık olan arıyı,

Avcıdan yavrusunu saklayan ceylanı,

Evine ekmek götüremeyen işsiz babayı,

Kendi payını çocuğuna yediren anayı,

Çalışma Hak’ını düşün.

Ha demeden hayran olmadan önce kendine bak.

Bunların sende yansıması,

Onu kendinden sayarak, kendinden vazgeçip

Onunla olmakla,

Ha demeden onun acısını duymakla olur.

Hak çocukta,

Hak kadında,

Hak ekmekte,

Hak insanda.

Hayranlık sadece bakmakta değil, kötülükle kavga etmekte.

Kavga etmek yetmez,

Sevgiyi kavgaya yoldaş eylemekle varılır Hak’ka.

Her şey kendi karşıtıyla vardır ve kavga içindedir.

Sevgiye ulaşmak nefreti yok etmekle olur.

Hayranlık kötülüğü yenmekle olur.

Bunu başarmadan hayran olamazsın.

Hayran olmak için,

Onun için çaba harcaman,

Onu anlaman, duyman ve arınman gerek.

Parçayı bütünle, bütünü yaşamla birleştirip,

Kendini bütüne taşımakla olur.

Ben önce benden kurtuldum.

Ben ortadan kalkınca sen oldum.

Sen ortadan kalkınca biz,

Biz ortadan kalkınca evrene, Hak’a döndüm.

Ve “Ha demeden hayran oldum”

Sevgiyle…